FUTSAL CHAMPIONS LEAGUE STORIES…

Οι μικρές λεπτομέρειες των ομίλων του Futsal Champions League, η σύγκριση με τις προηγμένες Φουτσαλικά χώρες και η μεγάλη ευκαιρία σήμερα της ΑΕΚ.

Μετά από 5 συνεχόμενες παρουσίες μου σε ομίλους Futsal Cup ή Futsal Champions League των Ελληνικών ομάδων (είτε ως μέλος των αποστολών, 2 φορές με την Αθήνα 90 το 2016, και δύο με τον ΑΣΕΔ το 2017 & 2018, είτε τώρα της ΑΕΚ ως θεατής) θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες μικρές λεπτομέρειες που θεωρώ όμως ότι παίζουν σημαντικό ρόλο.

Στην πρώτη αγωνιστική υπάρχει το άγνωστο για τον αντίπαλο και την αγωνιστική του κατάσταση. Το σημαντικό για να μείνεις στη διεκδίκηση της πρόκρισης είναι να μην χάσεις. Ακόμα όμως και σε περίπτωση ήττας δεν τελείωσε τίποτα, αλλά πας για 2 στα 2 με προϋποθέσεις. Η πιο δύσκολη αγωνιστική μέρα είναι η δεύτερη, καθώς η κούραση και η ψυχολογία από το αποτέλεσμα της πρώτης μέρας ίσως είναι εξίσου σημαντικοί παράγοντες με την τακτική της ομάδας.

Το άθλημά μας είναι αναερόβιο και χρειάζεται μεγαλύτερο χρόνο αποκατάστασης από τις 20-22 ώρες που μεσολαβούν από παιχνίδι σε παιχνίδι, ειδικά αν κάποιοι παίκτες έχουν παίξει πολύ χρόνο. Γι΄αυτό στο πρώτο ματς αν μπορείς κάνεις συντήρηση δυνάμεων, την κάνεις!

Στο τρίτο ματς έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο, κάθε ομάδα ξέρει τι ψάχνει, έχει ξεκουραστεί λόγω του ρεπό που μεσολάβησε, ξέρουν όλοι πως παίζουν οι αντίπαλοι, και συνήθως αυτά τα ματς είναι τα καλύτερα του τουρνουά. Σημαντικός παράγοντας είναι και το κοινό που παρακολουθεί την γηπεδούχο ομάδα και πόσο τη “σπρώχνει”.

Το 2017 στο Κραγκούγεβατς οι Σέρβοι φίλαθλοι της Ecomax είχαν κάνει κολαστήριο την εξέδρα και ώθησαν την ομάδα τους να νικήσει τη πλούσια National από τη Κροατία, και να βγουν πρώτοι στον όμιλο. Μάλιστα πέτυχαν και γκολ με παίκτη λιγότερο!!

Στο τουρνουά που τρέχει τώρα είδαμε την Ρουμάνικη ομάδα να παίζει τόσο όσο, λογικό έχοντας Ισπανό προπονητή, που υπολογίζει σωστά όλες τις παραμέτρους ενός τέτοιου τουρνουά και ίσως δεν θέλει να δείξει πολλά και στις αντιπάλους του στο Main Round…. Είδαμε τους Ελβετούς να πιέζουν ασφυκτικά με σκοπό να κλέψουν μπάλα και να βρουν ανοιχτή την αντίπαλη άμυνα, αλλά στα τελειώματά τους να υστερούν σημαντικά. Είδαμε και τους Ιρλανδούς (που ουσιαστικά είναι Πολωνοί μετανάστες που εργάζονται στην Ιρλανδία) να παρουσιάζουν μεγάλη μαχητικότητα, αλλά να υστερούν σε θέματα τακτικής και ιδιαίτερα στην άμυνα… Είδαμε την Ελληνική ομάδα να έχει υψηλή τακτική αλλά να μη μπορεί να φτάνει εύκολα σε τελική προσπάθεια (28-51 με τους Ελβετούς, 31-37 με τους Ιρλανδούς), και η κούραση και η απογοήτευση από το πρώτο ματς να την επηρεάζει στο δεύτερο.

Τέλος το κοινό θα μπορούσε να ήταν πιο θερμό ώστε να τη βοηθήσει πιο πολύ, στα σημεία των αγώνων που το χρειαζόταν. Και δεν μιλάω για τους οπαδούς της ΑΕΚ αλλά όλους τους Φίλους της Ελληνικής Σάλας. Αναπόφευκτη είναι και η σύγκριση του Ελληνικού Futsal με το Ευρωπαϊκό… Είμαστε κοντά ή μακριά;; τι φταίει, τι πρέπει να αλλάξει;;;Δεν κάνουν θαύματα οι ξένοι, τα αυτονόητα κάνουν, στόχοι εφικτοί και μακροπρόθεσμοι, όχι για ένα χρόνο ή λίγους μήνες, με μέθοδο και υπομονή…….

Η Κύπρος από χτες πανηγυρίζει τη πρόκριση της Ομόνοιας στο Main Round, ίσως είναι παράδειγμα προς μίμηση…. Ποτέ όμως δεν είναι αργά, η πρόκριση δεν ήρθε, αλλά μένει ακόμα ένα ματς,το σημερινό, και είναι ευκαιρία αυτή η Φουτσαλική γιορτή να κλείσει με μία νίκη της ΑΕΚ επί των Ρουμάνων.

Σήμερα δεν υπάρχει το άγχος της πρόκρισης, οι αθλητές ξεκουράστηκαν και θα είναι σίγουρα πιο συγκεντρωμένοι από τους προκριθέντες Ρουμάνους. Το κοινό επίσης θα πρέπει να είναι και αυτό εκεί σύσσωμο να δώσει την ώθηση στην Ελληνική ομάδα.. Καλή επιτυχία σήμερα στην Ελληνική ομάδα!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ